فصل تابستان نزدیک است و سودجویان زیادی برای اتمام سال تحصیلی و داغ شدن تنور کاسبی مدارس فوتبال لحظه‌شماری می‌کنند. کلاس‌های آموزشی فوتبال اگرچه باید طبق ضوابط، مقررات خاص و البته بعد از اخذ مجوز‌های لازم برگزار شود، اما تجارب قبلی نشان می‌دهد دلالی، بی‌قانونی و ناهنجاری‌ها در بسیاری از این به اصطلاح مدارس فوتبال به وفور وجود دارد و به رغم اخبار تلخ و تکان‌دهنده گذشته، باز هم خبری از نظارت‌های ویژه روی این موضوع نیست!
اخیراً رئیس هیئت فوتبال استان تهران برای سازماندهی و نظارت بر عملکرد این مدارس جلسه‌ای با مدیرکل ورزش استان داشته و گویا خروجی این جلسه تدوین یک دستورالعمل بوده است. میرشاد ماجدی، رئیس هیئت‌فوتبال توضیحی در خصوص مفاد این دستورالعمل نداده، اما ابراز امیدواری کرده با اجرای آن سطح نظارت برای مدارس فوتبال افزایش پیدا کند و محیط امن‌تری برای نونهالان و نوجوانان علاقه‌مند به این رشته فراهم شود. از طرفی ماجدی از خانواده‌ها خواست در مقابل درخواست‌های مالی خارج از مدارس فوتبال کوتاه نیایند و شکایت‌شان را به گوش هیئت فوتبال برسانند.
از هشدار‌هایی که آقای رئیس هیئت داده به راحتی می‌توان شدت بحران و وخامت اوضاع را درک کرد، چراکه ماجدی خودش از بدنه فوتبال است و به‌خوبی می‌داند قضیه چقدر جدی است. مدارس فوتبال مشکل‌دار، بدون مجوز و دلال‌ها سال‌هاست به شکلی افسارگسیخته در سطح کشور و با شدت بیشتر در شهر‌های بزرگ فعالند و علاوه بر کسب درآمد‌های سنگین، با ارتکاب جرائم اخلاقی مدارس فوتبال و فعالان این حوزه را بدنام کرده‌اند.
اما کدام دستورالعملی تاکنون در فوتبال ما اجرایی شده که حالا دستورالعمل مدارس فوتبال اجرایی شود؟! وضعیت طوری است که هیئت فوتبال هم می‌داند امنیت لازم در برخی از این مدارس وجود ندارد و هیچ بعید نیست باز هم شاهد فاش شدن شکایات جدید باشیم. چالش اصلی اینجاست که مسئولان امر سال‌هاست بی‌خیالی طی کرده‌اند و در قبال قانون‌شکنی‌ها و به خطر افتادن امنیت روانی و جانی فرزندان ایران اقدامی نکرده‌اند. سال‌هاست رسانه‌ها از نبود نظارت در این حوزه می‌گویند و نسبت به افزایش اتفاقات تلخ و سودجویی بسیاری از کلاس‌های آموزشی هشدار می‌دهند، اما کو گوش شنوا.
اگر مدیران و دست‌اندرکاران امر جدیت به خرج می‌دادند و در قبال هرگونه قانون‌گریزی و جرم می‌ایستادند، امروز رئیس هیئت فوتبال استان تهران لازم نبود از مردم بخواهد پول اضافه پرداخت نکنند. این یعنی اینکه هیچ قانونی برای تعیین شهریه کلاس‌ها وجود ندارد و اگر هم باشد کسی آن را اجرا نمی‌کند. در واقع هر کلاس و مدرسه‌ای هر چقدر که دلش بخواهد و بتواند از والدین شهریه می‌گیرد و با استفاده از برخی ترفند‌ها خانواده‌ها را برای پرداخت ارقام بالا ترغیب می‌کند. معرفی به تیم‌های باشگاهی، تیم‌های ملی و حتی ترانسفر به خارج از جمله این ترفندهاست.ای کاش بحث به همین‌جا ختم می‌شد و تنها چالش‌مان شهریه‌های اضافه بود. مشکل اینجاست که سلامت روان و اخلاقی فعالان مدارس فوتبال بررسی نمی‌شود و همین خلأ عدم نظارت و بررسی است که فجایع اخلاقی زیادی را به بار آورده است. اینکه هرازچندگاهی خبر یکی از این پرونده‌ها منتشر شود و بعد هم یکی، دو مقام مسئول اظهارنظر کنند، چه فایده‌ای دارد. اوج فعالیت مدارس فوتبال از خردادماه آغاز می‌شود و تا پایان تابستان نیز ادامه خواهد داشت. مسئولان چندماه فرصت دارند تا ثابت کنند برای جان و مال هموطنان و سرمایه‌های کشور ارزش قائلند، نه اینکه فقط مصاحبه کنند، پشت در‌های بسته جلسه بگذارند و وعده‌هایشان را روی کاغذ بنویسند.
